Zondag 4 maart was het eindelijk zover, eerste officiële rit van een nieuw seizoen van ons aller WTC. Hoewel de wegen zich bij het krieken van de dag hier en daar nog berijmd aandienden, daagden er 17 zeer gemotiveerde leden op. Eigenlijk waren er 21 op de afspraak maar drie van hen hebben zich blijkbaar bekeerd tot een streng-katholieke sekte en net vandaag werden zij ingewijd als maagdelijke bekeerlingen. Hans, de man met meer hobby’s dan vingers, was ook aanwezig maar meer dan een knieval voor de obligate foto zat er niet in, de konijnenplaag of ander duister virus had ook hem te pakken gekregen.

Nadat iedereen zijn adem twee minuten lang had ingehouden en zo zijn winter-spekrolletjes had gecamoufleerd, werd er net als in Parijs-Nice koers gezet naar de zon. Een vlakke rit zou het worden maar er loerden toch wel wat colletjes om de hoek. Direct onopgewarmd de Europastraat beklimmen, zuig daar maar eens een puntje aan meneer Wout Van Aert, aha! Via Wieze, Belle Broek en de nieuwe gevangenis van Dendermonde (zal af zijn in 2237) diende de volgende klim zich al aan! Het viaduct van Dendermonde, los over de Schelde! Ook dit monster werd zonder problemen door iedereen bedwongen. Dan via lastig lopend asfalt, parallel aan de dijk, met meer putten dan geen putten naar de volgende helling : de brug in Schoonaarde. Ook deze kuitenbijter werd weggefietst als was het een afdaling. Via het pittoreske Mespelare ging het in sneltreinvaart naar col 3 : de Wiezebrug. Met in het achterhoofd houdend wat er nog zat aan te komen werd de helling en plein peloton weggemaald. Het positioneren vooraan was echter begonnen, en na puik kopwerk van Tiffany, sleurde Wendy aan kop op Moorselberg (eigenlijk Hollestraat, maar klinkt minder steil). Met ware doodsverachting stortte onze meute zich in de afdaling van ’t Bergsken op weg naar de grote finale : den Affligemdreef. Maar ook deze kaap werd moeiteloos door iedereen gerond.

Bij aankomst restte er ons nog een verrassing! De bevriende biljarters van “De scheve keu en de gepolierde pommerance” vergastten ons op een fraai staaltje food-pairing : Koffiekoeken met ribbetjes. Zowaar een ware delicatesse na een dergelijk afmattende rit. En onze grote roerganger, De President himself samen met zijne Sergeant at Arms, wachtten hun stoottroepen op en zagen dat het goed was.

Tot volgende week….