Zondag 12 juli, de dag na de Vlaamse feestdag staan er 12 bereidwilligen aan de start van de vlakke rit die Jo voor deze gelegenheid heeft uitgestippeld. Kurt, onze andere parcoursbouwer, genoot overigens met vrouw en kind van een welverdiende week vakantie in Oostenrijk. Volgens welingelichte bron zou hij zich deze ochtend in lederhosen gehesen hebben om deel te nemen aan een illegaal georganiseerd billenkletsers tornooi van de plaatselijke billenkletsersclub, ‘Der Lustigen Kletsers’. Aangezien het hier om een illegaal tornooi gaat zal de uitslag ook wel niet verschijnen in één of ander sportmagazine en zullen we de eigenlijke, feitelijke uitslag nooit echt weten.

Hoe dan ook, 11 Vlaamse boerenzonen en 1 Vlaamse boerendochter stonden aan de start van deze rit langsheen de Vlaamse wegen richting Zemst. Wie ook terug aan de start stond, was Joris. PUNT.

Jo, die eigenlijk ook niet aan zijn proefstuk toe is als het op aankomt om een route uit te stippelen, had deze rit in de loop van de week al doorgestuurd. Ondergetekende vond op zaterdag een gaatje om deze rit toch eens te verkennen. Prachtig, kronkelende baantjes met hier en daar wat steentjes in de bochten zou ons zondag onder de wielen geschoven worden. Toen ik op mijn eentje voor het verkeerslicht aan de A12 stond, kwam links van mij op een gevel de mededeling dat hier de Duvel rijpt. Deze plaats zou morgen de onze zijn om een machtige foto te maken. En iets verder gebeurde het, een booby-trap van jewelste. De Brielenbrug in Tisselt was helemaal onderbroken. Geen doorkomen aan. Wel had de gemeente een overzetboot voorzien om fietsers en voorgangers aan de andere kant van de brug te brengen. Toen ik stopte en aan de kapitein van dit veerpont duidelijk maakte dat ik graag voor de dag nadien een reservatie wou maken voor een twintigtal leden van de WTC verklaarde deze mij zot en antwoorde hij mij in het Mechelse dialect: “zedde ge me men sjokkedoâze aant spelen?” Niet dus. Dan maar een uitweg, lees omweg zoeken om het traject verder te zetten. Eens terug van de verkenning kwam ik de Jo in eigen persoon tegen. Nadat ik hem vertelde van de werken aan de brug, zou hij de avond zelf nog kijken hoe hij de route nog kon aanpassen. “Das nogal ne keirel hé”.

Johan had zijn “switchende” Kristin kunnen overtuigen dat hij toch aan de start moest komen van deze rit. Wie ging anders De Vlaamse Leeuw door het peloton jagen? Johan, die volgens hem zo een slechte benen had, dat hij niet op kop kon rijden, maar toch er iedereen oplegde op het stort in Asse, genoot van de aandacht waardoor hij De Vlaamse Leeuw nog twee octaven hoger zong dan origineel geschreven was.

Jo en Kris DB zetten zich op kop en hielden er een rotvaart op na. De rest moest maar zien dat ze volgden. Toen ik in de verte de bruggen zag opdagen, vroeg ik aan Jean die tot dan mijn metgezel was achteraan in het peloton, om mij te lanceren zodat ik in één ruk naar de kop van ons groepje schoot. Toen ik aan Kris DB mijn plan voorschotelde om aan den Duvel een foto te maken, zie die koel weg: Daar zijn we wel al gepasseerd hé. Door de hoge snelheid die deze twee heren er op na hielden waren we deze drukke A12 overgevlogen alsof het een oversteek was op Leirekes-route.

Tiffany en Pascal zouden zich niet laten verrassen door het vele draaien en keren en zich steeds op gang te moeten trekken, dat zij zich in de buik van onze company nestelden en deze plaats heel de tijd behielden. Toen Peter en Geert zich op kop hadden gezet vroeg ik aan deze twee heren om er een rustig tempo op na te houden tot aan de voet van het stort in Asse en vanaf daar dan de Du(i)vels te ontbinden. Maar aan het voetbalveld van FC Cristal lieten Guy en Tiffany zich uitzakken en zij zouden wel de kortste weg terug naar Meldert nemen zodat ze de verschrikking van Asse niet meer over moesten. Op een kilometer of twee van de voet van de enige heuvel die we deze dag op moesten, sprong uit de graskant een eekhoorn die zich eens wou testen aan de snelheid van een fietsclubken. Honderden meters liep deze dikstaart, met gevaar voor eigen leven, naast het wiel van Kris DB. Later zou blijken dat deze eekhoorn er éénen was van Constant. Op het terras bij Ingrid vroeg hij na het horen van deze gebeurtenis of het zijnen bruinen was of zijnen zwarten? Blijkbaar houd Constant er menig dikstaart op na in zijnen hof.

Eens Meldert ingedraaid werden we geleid door de geur van verbrand frietvet. Yes, de Rufin zou voor hapjes gezorgd hebben. Zijnen dingen moest leeg en hij had nog alleen dinges over zodat we alleen dinges kregen met dinges. Nieuw is ook dat we vanaf nu onze drank kunnen bestellen via de dingen-app. Je hoeft maar een bericht te sturen en van zodra zijn processie-rupsen omhoog komen, heeft hij de bestelling ontvangen en zal hij deze binnen de 10 minuten leveren. Pascal en ik kregen nadien nog een uitleg over hoe Rufin aan zijn eerste en enige tattoo is gekomen en over een verhaal van men zilveren nagel. Maar dat zal voor een andere keer zijn.

SSST, nu gaat de President rijpen of is het rusten?