“Keiremis es een giejselink weird!”, een oude Vlaamse wijsheid die ik mijn grootmoeder zaliger, “metj’n” voor ’t gemak, vaak hoorde herhalen. Daarmee bedoelde zij dat er daags na een zware “doorzakking” toch moest gepresteerd worden. Baaldagen, kort verlet, sociaal verlof, omstandigheidsverlof en andere excuses om er een dag onderuit te muizen, bestonden toen nog niet. Vorige week demonstreerde de Scalle al dat Kermis Baardegem meer dan een “geseling” waard was en daagde hij onverwachts op op de zondagrit. Nu het in de heimat van de WTC, kermis was, was het vermoeden gegrond dat er op zondagochtend nog een aantal met het spreekwoordelijk “vel uit hun gat” zouden liggen.
Kris DB en Jo die voorafgaandelijk vol goeie voornemens aankondigden aanwezig te zullen zijn en een deel van de rit zouden meerijden omdat ze ter elfder uur kerkelijke verplichtingen hadden, negeerden café Marina op zondagmorgen zoals Koning Albert schijndochter Delphine ooit negeerde. Naar ik vernomen had, zou dochter Yentl wel degelijk aan de bedstee van Kris hebben gestaan om hem aan te porren zich in zijn lycra koerskostuum te hijsen en zijn ros te beklimmen, maar in plaats daarvan draaide hij zich nog eens op zijn zomerzij en droomde hij verder over verre ritten en andere avonturen. Jo, anders altijd een vroege vogel werd op zondagochtend in de buurt van De Zandsteen gespot naarstig op zoek naar zijn stem die hij er de avond ervoor was kwijt geraakt.
Wie er echter wel was, dat was de President, bij vroegere kermisedities was hij “resident dj” van de feesttent, maar sinds de talrijke aanwezigen toch wat begonnen te vragen naar platen van na 1995, gaf hij er de brui aan. Niettegenstaande zijn non-actief als dj, was hij echter een graag geziene gast op kermiszaterdag en schurkte het al tegen het ochtendgloren aan eer zijn hoofd zijn “ippelink” raakte. Maar desalniettemin, stond hij om 08:30 met een kanjer van een “foie gras” te blinken aan café Marina. U leest het inderdaad goed, café Marina en niet café Bij Ingrid, want ons lokaal was reeds volledig omsingeld door fanatieke standhouders op de jaarlijkse rommelmarkt. En als rommelmarkters tegen iets een aversie hebben, dan is het tegen wielertoeristen die door de rommelmarkt fietsen :”Ge zou beter afstappen! Dat is precies toch ook niet uw beste idee! Wat moeje nog hebben van die gepensioneerden? (Dat was dan op de Jean é)”. Dus om verdere escalaties te vermijden, afspraak voor de start aan café Marina.
Met veertien getrouwen waaronder Els als enige eredame, een weekje terug van hoogtestage samen met Bill, stonden we wat beteuterd te kijken naar de opkomende mist. Zon, had men ons eindelijk beloofd en nu zag Stefano Di Longo geen steek door zijn beslagen brilglazen! Els, Hans De Bondt, ook zowaar nog eens aanwezig hetgeen sterk wordt toegejuicht, en André vormden de harde kern van de C’kes. El Presidente en Bill verkozen echter ook om mee te schuiven in de luwte van ons derde team. Uiteraard volledig begrijpelijk dat de President aanschoof bij de iets tragere fietsers, had Marina bij de start zonder bier gezeten, ze had verzekers nog een vat uit Drankie zijn ogen kunnen scheppen!
Boven aan de Europastraat werd ons geduld al op de proef gesteld door tijdelijke verkeerslichten die zodanig zijn ingesteld dat zelfs de meest kalme bestuurder er een bloeddruk krijgt van 18 over 12! Ingevolge dakwerken hebben ze daar in beide rijrichtingen twee ondingen geplaatst die ooit nog het verkeer hebben geregeld in de Sahara woestijn! En moesten de dakwerken dan nog wat opschieten, we zouden nog zeggen, maar volgens mij zal de Sagrada Familia in Barcelona nog eerder afgewerkt geraken!
Deze zondag zou de rit trouwens naar Grimbergen en Meise gaan. Met een aanvankelijk biljartvlakke aanloop, zou dit ritje er zich vrij goed toe lenen om een strak gemiddelde neer te zetten. Maar blijkbaar hadden er wel meer een mannelijk katje ingevolge de zaterdagse kermisavond, want er werd eerder tegen een ontspannende snelheid gereden. Uiteraard ook plezant, met het zonnetje dat ondertussen de mistbanken aan het doorbreken was en de koeien in de wei tot innige ontboezemingen deed overgaan. Afgezien van een verrassend smal fietsbaantje was het eerste deel vrij rustig te noemen. Eens in Grimbergen reden we eerst door een machtige dreef die ons midden van een grote foor bracht, gelukkig waren alle kramen nog dicht en was er nog geen levende ziel te bespeuren. Met de grote hoeveelheid kramen op de Grimbergense foor werd het ons ook direct duidelijk hoe het komt dat de reuzenfoor van Meldert dit jaar enkel een vis-en een schietkraam herbergde, ze stonden namelijk allemaal in Grimbergen!.
Kort na de foorpassage werd het enige stuk kassei van de dag ons voor de wielen geschoven. Gelukkig mochten wij na tweehonderd meter dit Romeinse onding al verlaten zonder het verlies van fietsonderdelen of lichaamsdelen. Een klein aantal kilometer later klommen wij via de fietsersbrug over de A12 zo naar de Plantentuin van Meise waarna wij door een laan met kleine villaatjes met een startverkoopprijs van twee miljoen euro fietsten. En dan volgde een pittige klim, waar Peter die op kop reed, gevraagd werd of hij net als zijn nonkel André ook een voorliefde voor wandelen had gekweekt. Peter verhoogde hierop het tempo nogal fluks waarop de negenkoppige groep toch wel scheurde.
Het was ons ondertussen al opgevallen dat het vermoedelijk “Nationale honden uitlaatdag voor schaars geklede bazinnetjes” moet zijn geweest. We konden amper een straat inslagen of er kwam ons een jongedame tegemoet met een trouwe viervoeter aan de uitschuifbare lijn en met zelf een lijn die menig uurtje in den Basic Fit verraadde. Uiteraard wordt dergelijk nationaal initiatief toegejuicht door de voltallige mannelijke WTC! Want als sportmannen pur sang kan ieder initiatief tot meer lichaamsbeweging enkel worden geapprecieerd. Yves begon plots nogal moeite te hebben om zijn bidon opnieuw in de houder te krijgen, als prille verliefde veertiger heeft hij bij andere gelijkaardige bewegingen naar eigen zeggen geen moeite op het moment.
Via Brussegem waar wij trouwens onze C-vrienden inhaalden terwijl zij een presidentiële band, die lek was gesprongen onder invloed van zijn alcoholadem, aan het vervangen waren, ging het ook nog naar Kobbegem. Hier haalde JS uit M bij A nog een oude koe uit de gracht en deelde veelwinnaar Jean mee dat hij hier ooit een koers had gewonnen. Staande ovatie op alle banken…zou zijn deel geweest zijn mocht er nog iemand anders geluisterd hebben. Later op het Fort richting Asse zou er zich nog een haantjesgevecht tussen de twee ontspinnen en trachtten zij op mekaars adem te trappen op kop van de groep. Met bijna twintig jaar leeftijdsverschil tussen deze twee kemphanen, ging het nog vrij gelijk op. Peter snelde hen echter nog voorbij met de top in zicht, hetgeen hij nadien in de Putstraat precies wat moest bekopen volgens Jeans kennersoog.
We lieten na een kleine vergissing het dorpsplein voor wat het was en nestelden ons op het terras van café Marina, waar er wel werd gedroomd van Sex On The Beach (de cocktail) en aperitiefhapjes (die deze keer ontbraken). Onze aanwezigheid was van korte duur want om 14:00 uur werden wij al opnieuw verwacht op het Meldertse dorpsplein voor een namiddagje Spel Zonder Grenzen, een ludiek spel voor de minderwaardezoekers onder de kermisgangers.
Ballonbuikrun, verkiezing van Miss Lukt en Miss Baksel, hopbelplukken en ook nog eens de zeer spectaculaire eierworp waarbij vriend, fotograaf noch vijand werd gespaard, zorgden voor een ludieke verderzetting der festiviteiten onder de lokale verenigingen. Dat er echter maar vier teams deelnamen zal wellicht ook aan Zware Zaterdag hebben gelegen. Onze vriend Jean, die ondertussen een zware “intOrval” training achter de rug had, kwam ons nog een bejaard hart onder de riem steken, en Bruno C., professioneel revalideerder toonde zich ook als fervent supporter. Jean, al een volledige dag aan het zagen over een rechtzetting van een passage uit het verslag van vorige week, zou wellicht ’s avonds niet veel meer moeten recht zetten hebben na zijn gulle sponsoring aan de paters van Orval.
Volgende week zal hij samen met zijn wederhelft Patricia in Balegem trouwens de WTC vergasten op een ware culinaire verwennerij nadat wellicht een prachtige rit zal worden gereden onder het deskundig gegids van meneer De Bondt himself. Aangezien de rit door menig stiltegebied zal rijden wordt hij wel uitdrukkelijk gevraagd zijn oorverdovende Ferrari-fiets thuis te laten en deze te hangen waar hij hoort, aan de muur van zijn living!
Hopelijk volgende week een massale opkomst, weliswaar zonder ondergetekende aangezien ik de Veluwe zal onveilig gaan maken. Tot binnen veertien dagen!
El Churto