Zondag 22 april stond Rondom Zottegem op het programma. Na de onwaarschijnlijk warme week, waarbij de weelderige boezem van Sabine Haagedooren steeds op goed weer stond, werden er voor het einde van de dag stapelwolken, slagregens en donder en bliksem voorspeld. De onheilstijdingen in de wind slaand, daagden we met zestien op om een rit naar de poort tot de Vlaamse Ardennen te rijden.

Zoals iedere week liep de wekker van Joris weer vijf minuten achter en voegde hij zich nog snel bij ons in de daling van de Kerkberg. De eerste helling liep langs Speelhuis Napoleon waar er al duchtig op onze rituitslag werd gegokt. Een eerste hindernis kruiste ons pad op weg naar de Welleweg, wegenwerken belemmerden de WTC vrije baan. Maar niet getreurd, via de Groeneweg bereikten we de Industrielaan en ging het richting Ninovestraat. Hier werd onbeschaamd voor onze neus de slagboom van de overweg neergelaten. Dat het tijdsschema van de NMBS erg stipt is, konden we aan den lijve ondervinden. Ze lieten ons exact zeven minuten en 24 seconden staan schilderen!

Via landelijke wegen in Haaltert, ging het dan in één ruk naar de Gotegem. Al tweeduizend jaar ligt het wegdek hier in dezelfde staat. Kasseien afgewisseld met putten, betontegels en grind. Daarom ook dat we zo graag langs daar passeren. Via Ressegem en Herzele trokken we richting Zottegem. Hier kruiste er ons een andere groep wielertoeristen, die van kop tot teen besmeurd waren met modderspatten. Dit terwijl wij al gans de weg onder een stralende zon aan het bollen waren! Oké, in de verte zag de lucht misschien wel wat onheilspellend zwart, maar dat zou voor in de namiddag zijn, hadden de F-cups van Sabine ons gisteren nog laten weten.

Ondertussen genietend van de landelijke, glooiende wegen rond Zottegem, schoven dezelfde wolken toch wel heel gevaarlijk dichtbij. En plots voelden wij een druppel. Maar dat zou hier allemaal niet te erg worden. Tot er ineens vijf frankstukken uit de hemel begonnen te kletteren. En het werd zodanig erg dat er ook nog hagelbollen, twee eurostukken en ganse emmers naar beneden vielen. Op vijf minuten tijd stond het water in onze schoenen, waren onze handschoenen natte sponzen en zagen we geen steek meer door onze bril. Op dat moment reden we een aantal kilometer door een garageverkoop, waar iedereen haastig zijn lang bijeengespaarde spullen bij elkaar ramasseerde en terug in zijn garage gooide tot volgend jaar. Schuilen? Een flandrien schuilt niet! Wij gaan niet belachelijk staan doen in een kapelleken of een kabardoesjken! Of misschien was het omdat we met zestien nergens genoeg plaats vonden.

En plots, was het gedaan. Alsof er geen druppel was gevallen, was het wegdek weer droog en scheen de zon weer als voorheen. Op 1,2,3 waren onze kleren droog maar bleek ieders fiets bedekt met een laag modder en drek als stille getuigen van de ware zondvloed waar we doorheen hadden gemoeten.

Via Aspelare en Outer, waar we nog wat hoogtemeters meepikten, reden we richting Denderhoutem, Iddergem en Denderleeuw. En hier stak de president het vuur aan de lont. Voor wie wilde, mochten de laatste kilometers al koersend worden afgemaald. Joris en Jos, dreven de snelheid op. Steven, Peter en ondergetekende konden met moeite de wagon aanpikken. Het moet gezegd, Steven had op zaterdag al een rit van 200 km en 2000 hoogtemeters in de benen. Maar het was er amper aan te zien. Zoals losgelaten kwajongens, probeerden we elkaar te pijnigen op de laatste hellingen van de dag. Joris nam vroegtijdig afscheid, want hij diende in de Spar nog een krop sla te halen, nu hij gestopt is met zijn dieet van Piratoships. Hij vertelde ons eerst nog volgende wielrennerstruuk: na het kopen van de krop sla, hou je hem al huiswaarts rijdend, tegen je voorwiel zodat hij gesneden is tegen dat ge thuiskomt. Van tijdsbesparing gesproken!

In ieder geval, droog na de regen maar nat van het zweet had de president nog een verrassing voor ieder die zich de moeite had getroost om naar het lokaal te rijden. Hij vergastte ons op een Ola Cornetto! Vive le président! Hier voegde Dirk, die vorige week zijn bocht iets te veel al liggend had genomen, zich bij de dorstigen, en nuttigde ook nog vol zelfopoffering enige sportdranken.

Tot volgende week!