Kris DB, die vorige week al de rit rond Lede had voorgesteld, kreeg vandaag zijn herkansing. Geen pijpestelen deze keer maar zonnestralen. Klokslag 8u30 en geen seconde vroeger gaan we van start met 13 bereidwilligen. Onder hen ook de 3 oudere indianen die de dag voordien de clubkleuren hadden verdedigd op de boscross. Het was duidelijk dat zij de dag voordien al hun beste pijlen hadden verschoten want meer dan juist gepast aanklampen, of juist gepast gelost worden, zat er vandaag niet in. En zoals steeds zet de voorsteller van de rit zich op kop van het peloton met naast hem Steven, die ook niet vies is van wat kopwerk te verrichten. Was het Kris DB zijn flashy nieuwe zonnebril of was het het feit dat hij voor de middag terug thuis moest zijn voor andere sociale verplichtingen, die ervoor zorgden dat Kris bijna 100 % (😉) van de rit aan een hoog tempo op kop reed?
Na Baardegemberg moesten we van Pascal eerst passeren langs de fiets-o-strade naar Opwijk. Geloof het of niet, Pascal had in de loop van afgelopen nacht het licht hier vergeten uit te doen!!! Pascal, meestal wel één van de serieuzere leden onder ons die weinig of geen larie uitkraamt, vertelt dat er aan de tweede paal rechts, een schakelaar staat waarmee hij 300 meter lampjes kan doen branden. Groot was dan ook onze verbazing dat deze schakelaar en lampjes aanwezig waren op deze route. En inderdaad, de lampjes die hij de nacht ervoor had doen branden, gloeiden nog steeds. Hopelijk zijn dit spaarlampen en ziet Pascal zijn komende gemeentebelastingen niet vermeerderen met enkele luttele Belgische euro's. Wie zelf deze schakelaar en lampjes wil bezichtigen moet maar eens langs daar passeren.
Bij het moeten oversteken van één of andere provenciale weg, liep het toch bijna fout in onze gelederen. Jo, die even naar rechts moest uitwijken voor zijn voorligger, kreeg nog een por in zijn linkerzij van zijn, met-de-eerste-2-dezelfde-letters-in-zijn-naam-beginnende, fietsmakker. Mijn collega column schrijver, El Churto, neemt deze naam soms iets te gemakkelijk op in zijn verslagen, maar uit mijn vingers gaat deze naam niet in het verslag komen. Het is niet omdat er enkele voornamen in onze club met dezelfde letters JO beginnen, dat het niet te RIS-kant is om deze naam te scanderen langs alle kanten.
Richting Denderhoutem, waar we een serieuze test krijgen voor onze berggeiten. Parcourskennis is alles. Vraag dit maar aan Peter. Volgende keer zal Peter zich niet meer laten verschalken door een overmoedige aanval nog voor de eigenlijke helling begint. Boven aangekomen wachten we, zodat iedereen zijn plaatsje in de groep terug kan opeisen. Een aantal kilometers verder begint André de inspanningen van gisteren en vandaag fameus te voelen en begint meer en meer achteraan te 'rekkerren' zoals dat in het vakjargon heet. Na een vijftal, kort achter elkaar volgende fluittonen, houden we even halt om André terug te laten komen. Jo maakt van de gelegenheid gebruik om in een maïsveld zijn water te maken. Hopelijk steekt hij de juiste maïskolf weg, want anders zou hij met deze hitte beginnen popcorn maken in zijnen "calson". Gezouten in plaats van gesuikerde. Daarmee verwijzend naar de aftekening van de zoutranden op zijn tenue.
Tot nu toe is er nog geen enkele boobytrap onder onze wielen terecht gekomen. U raadt het al. De gedachte is nog niet gedacht of nadars versperren heel de rijweg, of toch bijna heel de rijweg. Langs beide kanten van dit ijzeren gedrocht zijn er nog enkele centimeters vrij, en elke WTC’er wringt zich hierlangs als een gladde aal in een isimobaksken. Blijkt dat enkele buurtbewoners het fantastische idee hadden om een straatfeest letterlijk te nemen. Een tafel van enkele meters lang staat reeds volledig gedekt voor een vijfgangen menu, in het midden van de straat. Groot was dan ook de verleiding om het wereldrecord buikschuiven op gedekte tafel aan te vallen en te verbeteren. Maar voor personen die initiatief nemen om iets te organiseren, hoe groot of klein dan ook, heeft onze president steeds respect en blijven de tafels netjes onaangeroerd.
Via Balegem gaat het richting Herzele waar een tuning beurs, voor wagens die niet minder dan 150000 euro kosten, doorgaat. Van heinde en ver komen ze hier naartoe. Zelfs uit Amerika. Hoe ik dat weet, vraagt U zichzelf af? Onder de wagens stond zelfs het busje van het in de jaren tachtig beroemde en beruchte A-TEAM. Of Mr. T. oftewel B.A. Barracus nog achter het stuur zat, heb ik jammer genoeg niet kunnen waarnemen. Kristof, die ondertussen ook wel al wat parcourskennis heeft opgedaan in zijn vele actieve jaren als WTC'er, wist dat we de Affligemdreef nog moesten bedwingen. Hij zette zich dan ook vanaf Herzele samen met Kris DB op kop. Toen het tempo terug de hoogte in ging naar een snelheid van boven de 30km/h wisten we het al. Kristof zou ons in een rotvaart tot aan de voet van de dreef brengen en de straat ervoor afslaan om huiswaarts te keren, waarna we het zelf maar onder ons moesten uitvechten wie er als eerste ging bovenkomen. Vooraleer wij boven zouden zijn, zou hij toch al van onder de douche komen. Eenmaal op de gezellige binnenkoer van ons clublokaal aangekomen, viel ons oog meteen op de klok. 11u11 en we waren al binnen. De kleine 80km afgelegd met een gemiddeld van boven de 29km/h. Bijna een evenaring van het clubrecord dat ongeveer bij de eeuwwisseling moet gevestigd zijn. Freddy vroeg zichzelf af of hij vandaag met de A punt A-, de A punt B.-, de B punt A.-, de B punt B-,of de 2 punt 0 -ploeg op pad was? Tot op de dag van vandaag ben ik hem dit antwoord schuldig.
Volgende week zijn we er weer, misschien met minder, misschien met meer, want het is Meldert kermis. Eén ding is al zeker, Ondergetekende zal er volgende week niet bij zijn.
Het opperhoofd van de zwarte brigade.
Photo by Joia de Jong on Unsplash