In de Giro d’Italia was de spanning al van bij de eerste ritten weg, dankzij superman Pogacar die alle rechtstreekse concurrenten meteen het nakijken gaf. Net zoals kinderen zich wel eens spiegelen aan superhelden en hun superkrachten proberen te kopiëren, zijn er ook volwassenen die denken dat zij een verre afstammeling of verwant zijn van topcoureurs en dat ze bijgevolg toch ook een beetje van die suprematie bezitten. Maar daarover onmiddellijk meer…
In dit lange Pinksterweekend waar, als ik het mij goed herinner, maar ik kan mis zijn, Onze Lieven Heer is verrezen , en daar blijkbaar twee dagen voor nodig had, gezien er Pinksteren en tweede Pinksteren bestaat, werd er nogal kwistig rondgedeeld met “vallingen” en aanverwanten. (JoDC: het is duidelijk dat onze verslagschrijver geen katholiek onderwijs genoot)
Blijkbaar werd er tijdens het WTC-weekend te diep gegaan, stond de airco in het restaurant te hard of werd er misschien wel “met het gat bloot geslapen”. Feit is dat er een aantal onder de getrouwen daar in de week na het topweekend last hadden op de lucht-en andere wegen. Bijgevolg hield Jo het deze zondag bij een fikse boswandeling, ook al omdat hij geen vertrouwen had in de lange toer die Bill had gecreëerd, en besliste Kris DB om met de C’s mee te bollen en zo zijn inspanning wat minder intensief te maken. De C’s vertrokken trouwens met vier (André, Els, Kristin en Kris) en zwollen blijkbaar onderweg aan tot vijf! Wendy sloot in Teralfene namelijk aan waarna het vijftal de korte toer van Bill, waarin Jo blijkbaar ook geen vertrouwen had, afwerkte.
De niet-C-fietsers waren met een man of 10 en wellicht nooit eerder stonden zo veel ex-coureurs aan de start bij de WTC. Jean “Den Beir van Balegem” De Bondt, Jimmy “ De Adelaar van Calpe” Roelandt, Bill “De Bom van West-Vlaanderen” Van Der Erven en JS uit M bij A, de Freddy Maertens van de VWF. Als er zo veel testosteronbommekes aan de start staan, mag er meestal vuurwerk verwacht worden. En ja, de kerkklok had nog maar net geslagen of JS zijn pilleken begon al te werken. We waren nog maar aan de Zwarteberg in Affligem of hij demarreerde al dat het asfalt vanonder zijn achterwiel schoof. Jimmy kon dat uiteraard niet laten gebeuren en gaf JS onmiddellijk het nakijken en nam als eerste de duik naar Teralfene gevolgd door JS, Bill, Peter en Jos, de twee laatsten geen ex-coureurs zijnde. JS zette zijn tanden in de achtervolging, nam na de afdaling de scherpe bocht richting Dender en was stomverbaasd dat hij de Adelaar nergens meer bespeurde. Plat gebogen over zijn stuur perste hij er alles uit in de achtervolging. Alleen…, had de Adelaar zich achter de hoek verstopt en zag hij smalend JS voorbij flitsen. Gelukkig is JS niet van de domsten en had hij al rap door dat Jimmy hem bij zijn sjokkedeizen had. Wanneer alle troepen herenigden, werd er kwistig met steken, pikuren en bloempotten zonder bloemen naar mekaar gegooid.
Eens Denderleeuw en Denderhoutem gepasseerd was Bill erin geslaagd een uitzonderlijk uniek parcours te creëren met wegen die we nog niet hadden aangedaan in voorgaande ritten. Via Outer ging het naar Appelterre, dat zijn naam kreeg naar aanleiding van een burenruzie in lang vervlogen tijden. Den enen buur deed niet anders dan op den anderen “zijn appels terren” wanneer die moesten geoogst worden. Hij werd dan ook veroordeeld tot de doodstraf en gans het dorp mocht dan op zijnen “appel terren” als vergelding. Maar dit geheel terzijde. Na Appelterre passeerden we het dubbele sas met de twee bruggen in Idegem, zowaar nog een pareltje van industriële archeologie. Na Idegem volgde de klim naar Onkerzele, gelukkig niet tot gans boven, neen Bill deed ons links afslaan en dook met ons door een prachtige groene, glooiende vallei. Sommigen van ons waanden zich opnieuw in de rit van Pays De Collines op het WTC-weekend.
Kort erna moest “Paken eens drinken”, ofte WTC-jargon voor “met de kleinen eens naar de waterfeesten gaan”, of “éénoog eens het licht laten zien” of “de patatten eens afgieten”, we moesten dus eens stoppen voor een korte plaspauze. De gekozen plaats was op het eerste zicht niet echt vreemd, een bebost privédomein, omheind met waarschuwingsborden en cameratoezicht. Bleek er een houten chalet op te staan, en beelden in nogal vurige omhelzingen en andere Kamasutra standen. We plasten met andere woorden tegen de afsluiting van één of andere privé-parenclub. Dan maar rap onzen “allaam” weggeborgen en weer de fiets op, want wie weet wat daar anders had kunnen gebeuren.
Van Atembeke ging het dan naar Moerbeke, niet Waas maar het andere, en dan doorkruisten we Viane, niet van het kunstmest want dat is Viano. En eindelijk arriveerden we in Galmaarden waar het bovendien kermis was. Ik zou u kunnen vervelen met verhalen over de kerktoren die net als de Notre Dame afgebrand geweest is en waar er door geldgebrek een zo goed als plat dak op werd gelegd, maar dat ga ik niet doen. Ik zou niet willen dat u afhaakt als lezer.
Na Galmaarden ging het naar Waarbeke, Nieuwenhove, Denderwindeke en Meerbeke. Eigenlijk fietsten we precies in het land van Wouter Beke met al die gemeentes eindigend op Beke, maar zo populair is de Tintin van de Belgische politiek nu ook weer niet. Hierna reden we via Okegem, Liedekerke binnen en eens in Essene reden we niet direct terug naar Meldert maar stuurde Bill-Bill, een spin-off van TomTom, ons nog via Asbeek, waar we nog een rotte kasseistrook en de klim op de Notstraat voor de wielen kregen. Van een pittige finale gesproken. In de Putstraat bezorgden we alle terrasgangers bij Stinne nog een oorontsteking zoals er daar voorbij werd gevlamd en uithijgend nestelden we ons bij Jo De Wandelaer op het terras bij Ingrid. Zij was voor de gelegenheid trouwens volledig in het paarswit uitgedost in de hoop dat Anderlecht ’s avonds Club zou verslaan in de strijd om de titel. IJdele hoop zo bleek later, want het paars moest plaats maken voor het schaamrood.
Eens op het terras brak de zon eindelijk door, en met de deugddoende warmte op de rug, genoten we nog even na tijdens de verfrissende après-bike. ’s Namiddags zou Pogyboy in de Giro dan de koninginnenrit volledig naar zijn hand zetten en bewees nog maar eens allerbeste te zijn. JS uit M bij A, droomde bij zo veel machtsvertoon weg in zijn zetel en zag zichzelf al de armen in de lucht steken op Livigno, helaas was hij zelfs niet als eerste boven op de Zwarte Berg in Affligem…
Tot volgende week!
El Churto