Als ridders, bisschoppen, koningen beslissen om met hun volgelingen van Oost naar West te fietsen met een fiets met dikke banden (om het woord gravelfiets niet te gebruiken) kan je al raden dat het zondag armoe troef was aan de start van onze zondagsrit. Intussentijd zijn onze uitgeputte manschappen goed en wel wedergekeerd naar ‘Oost West, Thuis Best!’ in een staat van vermoeide maar blakende gezondheid. Via dit kanaal wil ik elk van hen toch even feliciteren met hun knappe prestatie. Lettend op het ‘mooie’ voorjaar dat we dit jaar voorgeschoteld gekregen hebben, CHAPEAU !
Onze president nam eerder in de week zijn verantwoordelijkheid om de overige troepen te motiveren en dook in het WTC-rittenarchief en presenteerde ons een vlakke rit ‘Evenwijdig aan de E17’. We haspelden deze rit voor de eerste keer af in juli 2022 en toen stonden we met 25 WTC’ers aan de start, voorzien van grote bidons sportdrank, allen ingesmeerd met een factor 50 in de hoop om gespaard te blijven van een zonneslag. Ongeveer 2 jaar later starten we met 6 WTC’ers, zonnebril was niet nodig, en bovenal ‘vergeet je regenjasje’ niet.
Als echte Enfantastiques van de Faluintjesstreek en onder het motto van ‘L’union fait la force’ vatten we allen samen de lange rit aan.
L'UNION FAIT LA FORCE - Les Enfantastiques de Belgique avec M. Toots Thielemans (youtube.com)
Het zestal trok zich op gang met als kopmannen Steven en Jos. Langs de Walburgaweg, het overwoekerde Klaarhaagfietspad waar Steven verstringeld geraakt in de wilde veldbloemen (lees onkruid) en weliswaar vakkundig overreind bleef.
Met de aankomende gemeenteraadsverkiezingen noteer ik dit graag even in ons verslag, erop hopend dat een lokaal politieker met ons meeleest, nota wil nemen van onze bekommernissen en dit meeneemt in zijn of haar verkiezingspropaganda. Stel je voor dat de WTC-bus van Moorsel niet meer tot in Meldert geraakt !
Langs rustige en landelijke wegen door de Wase polders min of meer evenwijdig met de E17 werkten wij onze rit af. Halfweg kregen we nog een fikse plensbui voorgeschoteld, de regenjassen werden bovengehaald en er werd even met de gedachte gespeeld om toch naar de korte route over te stappen, maar met vereende krachten hielden we voet bij stuk en besloten toch om de lange rit af te werken. Alles om stralend aan te start te staan voor de lange rit 😊!
Kort erop eiste onze PDG zijn leidersplaats op en nestelde zich aan de kop van het peleton, waarna hij samen met Steven het kopwerk op zich nam. Oplettend dat hij is en rekening houdend met alle aanwezige rangen in zijn peleton stelde hij voor om even stand te houden bij een lokaal kunstwerk gehuldigd in onze Belgische driekleur voor een fotomomentje. Persoonlijk had ik het standbeeld niet opgemerkt, maar ja ... dat was ook niet moeilijk hé! Ik zat al bijna 2 uur in het wiel van onze grote PDG en waande me dus voortdurend in presidentiële sferen.
Moe en voldaan nestelden we ons neer op het terras van ons Ingrid, waar we vriendelijk verzocht werden om binnen plaats te nemen. Rufin was als een échte man gaan jagen (achter take-away bij de Stinne Boys – het jagen van deze tijd). Hij kwam fier als een gieter terug met de gebrade kip en had als extraatje welriekende douche meegebracht voor zijn Ingrid.
De traditionele kaasjes, salamiekes, olijfjes en snoepjes werden bovengehaald, de koffies en de jeneverkes werden op tafel getoverd en we mijmerden al even weg naar de lange rit naar het hellend vlak van Ronquières!
Tegen dan zijn de Oost-Westers goed gerecupereerd om ons feilloos met hun blakende conditie naar Ronquière te gidsen. Een duwtje in de rug is altijd welkom ! 😊
Volgende week is onze gevestigde blogwriter terug van dienst, dus graag tot een volgende keer!
ElRo