De tijden veranderen. Vroeger konden coureurs amper zinnen bouwen met meer dan vier woorden wanneer ze geïnterviewd werden. Meer dan “Waur es mijn vraa?! Mijn vraa!” Kwam er niet uit als ze bij een overwinning geheel zegedronken de streep overreden. Ondertussen zijn onze wielerhelden geëvolueerd naar vlotpratende weetals die over alles een mondje kunnen mee klappen. Cultuur? Geen probleem. Koken? Geen probleem. Politiek? Ondertussen ook vanzelfsprekend. Zo is het ook geëvolueerd binnen onze aller eigenste WTC. Hebben ze bij de kiezing in Meldert een bijzitter nodig, hopla ze duiden de Peter aan, die geheel plichtbewust de zondagrit overslaat en zich van zijn beste politieke kant laat zien. Ach, hij kan zich troosten met de gedachte dat de zon wel stralend aan de blauwe hemel stond maar dat het ’s morgens toch maar 10 graden was.
Maar Peter was niet de enige WTC’er die opgevorderd was! Ook Jo hadden ze op zijn werk een niet onbelangrijke taak toebedeeld. Zo moest hij de verkiezingswebsites van DPG Media bewaken tegen hackers uit Rusland, saboteurs van het Vlaams Belang of spionnen uit China die dan ook weer voor het Vlaams Belang werken. En omdat Jo dan onmisbaar is voor die twee lezers van de online artikels van onder andere HLN, bleef hij liever toerkes draaien rond de kerktoren, voor als ze hem zouden opbellen é. Ja wij weten ondertussen dat hij zich eens graag Vlaams Belangrijk voelt.
Maar geen nood, ook met twee man minder lag er een schone rit in het verschiet. Wij zouden ons begeven naar het blauwe bastion Michelbeke, beheerst door de clan De Croo. Want mocht u het niet weten, in Michelbeke ligt de Berendries. Niet de kleine Beer of de groten Berendries, nee gewoon den Berendries. Op zaterdag was de andere Dries, onzen Dries de rit al gaan verkennen en bekloeg hij zich toch een beetje over de vele macadam banen, u kent ze wel, met van die grote betonplaten met daartussen een klodder bitumineuze pasta. Met 7 à 8 kilo in de banden wil dat zeggen dat een gratis prostaatmassage er zat aan te komen. Maar hij moet dan toch wel een andere rit gereden hebben want bij ons viel dat nog goed mee.
Els en André, de twee C’kes van de dag, trokken richting Pollare, een iets kortere toer van 65 km terwijl de lange toer toch om en bij de 87 km zou zijn. Ons een weg banend tussen het verkeer, een gevolg van de vroege kiezers in Meldert en een druk parkeerboetes schrijvende wijkagent, een geluk dat hij niet tijdig aan Ingrid raakte, of hij schreef ons ook nog op, vertrokken ook de A & B vleugel van de WTC richting Vlaamse Ardennen. Het was duidelijk dat er veel meer verkeer op de baan was met die verkiezingen dan op een andere doordeweekse zondag. Het zou dus uitkijken worden.
Bill, de parcoursbouwer van dienst, was zowaar opgedaagd met zijn mtb en hierop toch wel een setje hele dikke banden. Iedereen fronste de wenkbrauwen en had zijn twijfels of Bill het wel zou uithouden om bijna 90 km op te boksen tegen de snellere en vinniger koersvelo’kes van de anderen. Maar de twijfelaar had ongelijk, Bill deed een aardig pak kilometers kopwerk en hield er bovendien een strak tempo op na.
Via Erembodegem ging het naar Haaltert, en zo naar Ressegem, Aaigem en Herzele. Nu kon de heuvelzone beginnen. Nog voor Zottegem voelde een wesp zich wel heel sterk aangetrokken tot mijn geelzwarte uitrusting van de WTC maar zodra ze haar vergissing merkte, was een angel in de bovenlip haar dank om even met mij te mogen meeliften. Bill, in één van zijn vorige negen levens nog verpleegster geweest, wilde onmiddellijk het gif eruit zuigen, maar dat heb ik hem toch wel op assertieve wijze duidelijk gemaakt dat ik dan liever met wat vergif in mijn gezicht bleef rondfietsen. Uiteraard wel op het gevaar af dat ik er bij aankomst zou uit zien als Willy Persijn na een aanval van kattenhaarallergie.
Afgezien van wat kleinere hellingen, waarbij we onder andere De Vlamme naar beneden mochten vlammen, waren de hindernissen niet onoverkomelijk. De wind stond strak op de kop en de glooiingen volgden elkaar wel sneller op. En voor we het wisten, waren we in Michelbeke. En wie stond daar voor de dorpsschool zijn wellicht laatste interview als premier te geven? Alexander De Croo. Maar geen tijd om te lievemoederen met den Alexander, want daar lag den Dries zijnen Beer al voor ons. Het ging bij de meeste verbazingwekkend goed, alleen hadden Kris DB en Geert een onverklaarbare off-day, maar haalden zij desalniettemin de top. Hierna ging het rechts af en met een snelheidspiek van bij de 60 km/h daalden wij af om dan links het Vossenhol op te rijden. Dat was nu ook weer niet dé helling om schrik van te hebben, maar wel mooi gelegen.
Nu hadden we ook de wind in de rug en mocht de snelheid toch al iets omhoog vond de president.Met meer afdaling dan beklimming, ging het naar Steenhuize en Wijnhuizen waar restaurant Alexander wellicht zijn deuren zal mogen sluiten na vandaag of moet hij een naamsverandering overwegen. Hoewel “Bart” voor een klasserestaurant, zou ook niet veel kapitaalkrachtig cliënteel lokken. Ondertussen waren we van het ene kiesbureau naar het andere aan het bollen. En na een kleine mistijding, zaten we in Denderleeuw al gauw terug op het juiste spoor. Hierna nog even de Grot in Teralfene omhoog Vlammen, alsook de Molenberg en de Patéberg. Hoewel deze laatste na de Berendries eerder als smeerpaté aanvoelde.
Na de beklimming van de Kerkberg, laverend tussen potentiële kiezers en anderen die al gekozen hadden, was het nog uitkijken vooraleer we ons konden neervlijen op Ingrids balkon, pardon, terras. Jo zat ondertussen al gewassen en gestreken bij Els die ook al een tijdje binnen was. De President, haalde nog wat koizekes en salamikes boven en hoopte ons zo nog rap om te kopen om op hem te stemmen. Steven kreeg daarop een berichtje dat hij de poes nog eten moest geven, de saignant gebakken “sossis”zou voldoende zijn voor het hongerige beestje. Dirk en Petra kwamen ons ook nog verblijden met hun aanwezigheid en er werd nog wat politiek heen en weer gespeculeerd over de plaats waar Petra De Schutter zich had laten omtoveren door de transgender fee. Sommigen opperden Turkije waar ze er een nieuw gebit had bijgekregen samen met een dikke bos haar.
Volgende week ontbreken een zevental die het vanaf woensdag gaan aandurven om van in de oostkantons te fietsen tot in De Panne, dit om België na de verkiezingen sneller weer één te laten worden. U ziet, de WTC, van alle markten thuis.
Tot binnen twee weken!
El Churto