De Laatste Rit ...

De Laatste Rit ...

Het rommelt in de wielerwereld en dan meer bepaald in de Pro Tour Wielerwereld. Zatrick Lelever is zinnens zijn ziel aan de baarlijke duivel te verkopen en zijn op en top Belgische ploeg die Soudal-Quickstep toch is, te verpatsen aan de Hollandse wielermaffia. Akkoord, de Patrick is bijna 68, heeft voor 20% aandelen in de ploeg en als hij wil cashen en zorgen dat zijn familie en zijn minnaressen het voor de rest van hun leven goed zullen hebben, is het nu wel “de moment”! Hier en daar zal er wel ne keer een coureurke misnoegd en verweesd achterblijven. Zo tekende onze Meldertse Gil Gelders een tweejarig profcontract bij Quickstep net voor er sprake was van de fusie en zo beloofde Patrick aan de andere Patrick dat hun beider zoon Remco nog een toekomst had bij de ploeg. Maar dit alles zal u waarschijnlijk wel Holla

De Retrotoloze Zondagrit

De Retrotoloze Zondagrit

Op het vlak van het weer, zijn we het voorbije seizoen niet verwend geweest. Regen, storm, windvlagen noopten er ons veel te vaak toe om zondagritten af te gelasten. Met als gevolg dat de kalender als maar krapper werd om onze traditionele ritten als : de Jean De Bondtrit, de retrorit en de autoloze zondagrit georganiseerd te krijgen. Gelukkig kon vorige week de Jean De Bondt Memorial doorgaan, Jean is echter nog “alive and kicking” maar hij ligt ons zo nauw aan het hart dat we nu al een mem

Jean en zijn Lakei,

Jean en zijn Lakei,

Op deze subtropische tiende september, waarbij het warmterecord van dezelfde dag in 1895 met 2,4 graden zal verpulverd worden, gaat de WTC op pad om een rit te rijden. Onverantwoord volgens een befaamd professor aan de KU Leuven om op deze dagen zware of sportieve activiteiten te laten uitvoeren door recreanten. En daar is juist waar het schoentje door de hitte begint te wringen. Aangezien we bijna tegen het einde van dit wegseizoen aanleunen, nog enkele zondagen en we duiken terug het veld in, voelen de meeste onder ons zich allesbehalve recreant. Recreanten hebben overigens geen duizenden kilometers en dito hoogtemeters, meerdere buitenlandse stages en verschillende fietsvakanties op hun strava-account staan. Neen, deze rit zal en moet doorgaan…ook al is het vand

Schone beestjes, en hun honden waren ook niet mis!

Schone beestjes, en hun honden waren ook niet mis!

“Keiremis es een giejselink weird!”, een oude Vlaamse wijsheid die ik mijn grootmoeder zaliger, “metj’n” voor ’t gemak, vaak hoorde herhalen. Daarmee bedoelde zij dat er daags na een zware “doorzakking” toch moest gepresteerd worden. Baaldagen, kort verlet, sociaal verlof, omstandigheidsverlof en andere excuses om er een dag onderuit te muizen, bestonden toen nog niet. Vorige week demonstreerde de Scalle al dat Kermis Baardegem meer dan een “geseling” waard was en daagde hij onverwachts op op de zondagrit. Nu het in de heimat van de WTC, kermis was, was het vermoeden gegrond dat er op zondagochtend nog een aantal met het spreekwoordelijk “vel uit hun gat” zouden liggen. 

De kleine, grote generaal.

De kleine, grote generaal.

Op zaterdag demonstreerde Remco Evenepoel dat hij na zijn wielercarrière nog toekomst heeft als profbokser. Bij aankomst van de ploegentijdrit die in het donker en de gietende regen werd gereden, sloeg hij naar de micro’s van de toegesnelde paparazzi als Firmin Crets naar de ingebeelde vliegen rond zijn kop. Volledig akkoord trouwens, Remco, de Kleine Generaal, was boos, heel kwaad zelfs, het was namelijk een grote ronde onwaardig om de coureurs bij een wolkbreuk in het bijna volledige duister tegen snelheden van boven de 50 door het doolhof van Barcelona te sturen, en dat liet hij de wielerwereld op zijn onnavolgbare Remco-stijl weten. Voor onze landgenoot Laurens De Plus eindigde de Vuelta al na 2 minuten, onderuit geschoven in de natte ploegentijdrit en een heupbeenbreuk tot gevolg. Dat wil je als favoriet, die Remco wel degelijk is, zelf niet meemaken. Op zondag kreeg het rennersprotest trouwens navolging in de Belgische Renewi toer. Na een lokale ronde op slingerende wegen, knepen de renners en masse de remmen dicht en eisten maatregelen. Hier was het echter niet donker, regende het niet en waren de wegen niet gevaarlijker dan in de Ronde van Vlaanderen, maar ja eens de toon van het protest wordt gezet door de groten, willen de jongens van de tweede rij ook hun ten-seconds-of-fame. Wa

Het is moeilijk afslanken in Dikkele…

Het is moeilijk afslanken in Dikkele…

In september is het autoloze zondag, 20 augustus leek echter wel vrouwloze zondag. Ondanks een stralende zon van meet af aan en een helderblauwe lucht, ideaal om nog wat laatzomerse teint te veroveren, stond André van het C-team helemaal….alleen. Zijn chaperonnes moesten blijkbaar ergens anders gaan chaperonneren. Gelukkig voor André, was A & B wel veertien man sterk, en hoewel hij aanvankelijk twijfelde of hij al dan niet solo zou rijden, werd hij bij hen in de groep opgenomen.

De rit zou vandaag naar Dikkele gaan, neen dat ligt niet aan de “Hollandse” grens zoals iemand mij op zaterdagavond vroeg, Dikkele ligt in de Zwalm. Uiteraard niet in rivier de Zwalm, maar in de streek rond de rivier, die voor ’t gemak dan ook maar de Zwalm werd gedoopt. Stel u eens voor dat er zalm zou zwemmen in de Zwalm! Dat zou pas een commerciële voltreffer zijn :”Zwal

Vive l'Orvalo

Vive l'Orvalo

Er mag al eens wat symboliek in een WTC-rit sluipen mijn gedacht. Met enkele Belgische uitblinkers op het Super-WK-Wielrennen in Glasgow, waaronder toch wel één “vliegmasjien” onder de vorm van de Aerokogel van Schepdaal, dé uitgelezen gelegenheid om eens naar die andere “Vlieger” te rijden, die van Kwatrecht. Het is echter nog steeds volle verlofperiode en nog al wat WTC-leden toeven nog in het buitenland.

Congo ligt in Zellik!

Congo ligt in Zellik!

Op zaterdag won de Remkogel van Schepdaal voor de derde maar de Classica San Sebastian, ook op zaterdag reed Lotte Kopecky een dijk van een bergrit in de Tour Des Femmes, binnen twee weken gaat Melderts trots, Gil Gelders uitpakken in Glasgow op het WK voor beloften én bovendien én daarenboven is het Pikkeling in Meldert! Genoeg redenen dus om zelf nog eens een klassieker met wat hoogtemeters op het programma te zetten. Wederom rekening houdende met de wind, er werd nog maar eens 5 beaufort uit het zuidwesten voorspeld, viel de keuze op de Congoberg. Vooraleer u afhaakt, omdat u denkt van :”Lap, hij is daar weer met zijne Congoberg!”, kan ik u nu al verklappen dat we er w

De winderige hot-dogs…

De winderige hot-dogs…

Die zondag in juli zou Wout Van Aert een gooi doen naar de ritzege in de Franse Alpen. En ei zo na zou het hem ook gelukt zijn, ware het niet dat een andere Wout, Poels met name, de zegetuil voor zijn neus wegkaapte. Van Aert, een superman, een alleskunner moest in de ranke Nederlander zijn meerdere herkennen. Waar het in de Tour van 2022 overal leek te lukken voor onze Belgische trots is het dit jaar altijd van net niet, nochtans beschikt hij over een serieus goed koppel benen mijn gedacht, die helaas voor het klimwerk, iets te zwaar gespierd zijn. Daar trek ik mij dus aan op é, als de eerste molshoop in een rit opduikt en ik moet lossen bij de gespierde stylo’s onzer sympathieke club. Het ligt aan mijn té veel aan beenspieren dat ik moet lossen. Wie net hetz

Billy Blinker en het Kroonjuweel ...

Bij afwezigheid van Churto, normaal in uniform maar nu in lederhosen, en Dranky, normaal vol overgave maar nu aan de Algarve, neem ik de pen even over ... (vergeef het mij op voorhand)

Zondag 9 juli, 8u25. Dingen en Ingrid werden gewekt door de decibills die ontsproten uit een 17-koppig wtc-peloton onder hun slaapkamerraam.
Goooeeiiee Mooorrggeeen allemaal !
Onder deze die de hitte gingen trotseren, één verloren zoon ... Hij werd eerst niet herkend, doch zijn postuur verraadde alsnog dat het Davy was. Welcome back !

Bij afwezigheid van Kiekeboe, werd er een mooie rit uitgestippeld, naar Lammeken. En gezien ik Kurt niet ben, ga je hier nu niet lezen hoe dit Lokerse gehucht aan z'n naam is gekomen.
Om 8u30, werd het startschot voor de Cés gegeven en stoof André met zijn harem de kerkberg af. 2 minuten later deden de Bés hetzelfde, maar dan zonder harem. 1km verder werden de Cés reeds bijgebeend. Bleek dat een deel van de harem de afslag Patéberg gemist had en in het geharrewar besloten had aan asfaltparkeren te doen. Wendy's rug werd niet zo blij van al dat parkeren, waarop ze de huiswaartse veiligheid verkoos.

Echter niet getalmd. Bij afwezigheid van Mario Bros, kon het tempo wat hoger gelegd worden dan normaal. Dus trok in Schellebelle de Scalle aan de Belle. Niet om te vertragen, maar te wijzen op een gemiste afslag.
Een mooi stukje gravel lag er voor ons klaar om beracefietst te worden. Het bracht ons dwars door de Kalkense Meersen. Meteen gevolgd door een lekker stuk kassei met de toepasselijke naam Steenbeekstraat. Davy was opgezet dat hij net deze rit had uitgekozen voor zijn wederopstanding.

Toen we in Lammeken de terugweg aanvatten, kregen we ook nog eens de wind vanachter. Dit joeg het tempo nog meer de hoogte in. Verrassende slotklimmetjes Spruithoekstraat en Seepscherf werden amper in de benen gevoeld. En bij afwezigheid van Ron Jeremy moest er ook boven niet gewacht worden. Dus stonden we, nog sneller dan verhoopt, met een vette 30,5 terug bij Ingrid en Dingen op het terras.
Ge ziet, als er niet gewacht moet worden op Heuptransplantisten, Beren en J.S.’en uit M bij A, dan kunnen ook de Bés wat snelheid ontwikkelen.

De temperatuur zorgde ervoor dat Dingen al snel het tempo niet kon volgen om drank aan te brengen. Daarom kroop hij maar in de zaal met zijn “machien” … Bill, benieuwd naar wat de Ruff met da machien ging doen, liep hem achterna. 2 minuten later stond Bill weer buiten met … 2 opgeblonken bils … (voor wie zich afvroeg van waar de titel kwam)
En omdat dit verslag al vol staat, zullen we de 4 paragrafen over de nieuwe vlam van Yves houden voor het volgende verslag …

Tot volgende week, dan is’t weer aan Churto (oef)

Jo